Pijn, politiek en potentieel: Een pleidooi voor een nieuw cannabisbeleid

In een recente aflevering van de “Cannabiskenners” podcast sprak filmmaker en activist Thomas Maddens openhartig over zijn persoonlijke ervaringen met cannabis, zowel recreatief als medicinaal. Maddens, bekend om zijn werk rond thema’s als de klimaatcrisis en reproductieve rechten, zet zich nu ook in voor een genuanceerder beeld van cannabis in de maatschappij.

Medicinale cannabis als levenskwaliteit

Een belangrijk deel van het gesprek ging over de ervaringen van Maddens’ partner, die endometriose heeft, een chronische aandoening die hevige pijn veroorzaakt. Maddens vertelt hoe traditionele pijnstillers zoals codeïne uiteindelijk niet meer voldoende waren en een gynaecoloog zelfs morfine voorstelde.

“We stonden op een punt dat we zwaardere middelen moesten overwegen, maar we waren terughoudend vanwege de negatieve effecten en het risico op verslaving.”

Omdat Maddens zelf al cannabis gebruikte en er veel over had gelezen, stelde hij voor om cannabis te proberen als alternatieve pijnstiller. Na wat experimenteren bleken bepaalde indica-soorten een enorme verbetering in haar levenskwaliteit te brengen.

“Het was een openbaring. Haar levenskwaliteit verbeterde aanzienlijk, zelfs tijdens hevige pijnaanvallen.”

Inmiddels combineert zijn partner cannabis met codeïne wanneer de pijn extreem is, maar voor de alledaagse pijn is cannabis voldoende.

Maddens benadrukt dat ze dit openlijk bespraken met hun behandelend arts in het gespecialiseerde endometriosecentrum in Leuven. Hoewel de arts geen cannabis kon voorschrijven, steunde ze hun keuze.

“Ze zei: ‘Als het voor jullie werkt, moet je het vooral doen,’ omdat ze de impact van zware opiaten begreep en wist dat cannabis voor veel vrouwen een uitkomst kan zijn.”

Hij voegt eraan toe dat hij weet van een geval waarbij de pijnkliniek in Leuven wel een cannabisvoorschrift uitschreef aan een terminaal zieke patiënt.

De zoektocht naar kwaliteit en informatie

Omdat medicinale cannabis in België niet legaal verkrijgbaar is, moesten Maddens en zijn partner zelf op zoek naar een betrouwbare bron. Aanvankelijk kregen ze cannabis van een vriend die zelf kweekte.

“Ik wilde er zeker van zijn dat we zo puur mogelijke cannabis hadden, zonder risico op vervuiling, zeker gezien de gezondheidsproblemen van mijn partner.”

Na wat experimenteren bleek een specifieke soort het beste te helpen tegen de pijn en slapeloosheid.

Om goed geïnformeerd te zijn, baseerden Maddens en zijn partner zich op documentaires, gesprekken met experts zoals Jani Pestana van VAD, en eerlijke communicatie met hun artsen.

“We hebben altijd geprobeerd om open te zijn en studies en documentaires kritisch te bekijken, ook in overleg met experts.”

Pleidooi voor legalisering en normalisering

Maddens is kritisch over het huidige cannabisbeleid in België en pleit voor legalisering en normalisering.

“Als we echt om de volksgezondheid geven, moeten we cannabis uit de ongereguleerde markt halen en zorgen voor een kader waarin mensen bewuste keuzes kunnen maken en correct geïnformeerd worden.”

Hij vindt het hypocriet dat alcohol wel breed geaccepteerd is, terwijl cannabis nog steeds zo negatief wordt bekeken.

Hijzelf gebruikt cannabis recreatief en probeert er open over te zijn, zowel in zijn persoonlijke omgeving als op sociale media. Wel merkt hij dat er nog steeds een stigma heerst en dat de algoritmes op sociale media zijn openheid niet altijd stimuleren.

“Ik probeer de dubbele standaard tussen alcohol en cannabis te ontkrachten en cannabis te normaliseren.”

Racisme en de drugsoorlog

Maddens wijst op de rol van systematisch racisme in de stigmatisering van cannabis. Hij vertelt dat hij en zijn vrienden met een andere huidskleur heel anders behandeld werden door de politie bij cannabisbezit.

“De drugsoorlog is in de praktijk vaak een oorlog tegen bepaalde bevolkingsgroepen.”

De toekomst van cannabis in België

Ondanks de trage vooruitgang in de politiek, blijft Maddens hoopvol. Hij gelooft dat een medicinale aanpak de sleutel is tot meer acceptatie en dat burgerinitiatieven en open gesprekken een belangrijke rol kunnen spelen.

“We moeten cannabis normaliseren door erover te praten alsof het een pintje is. Als we dat kunnen bereiken, volgt de media en de politiek vanzelf.”

Hij moedigt mensen aan om openlijk over hun cannabisgebruik te spreken en zo het stigma te doorbreken.