Exact op de dag waarop er in de Duitse Bundestag gestemd werd voor een regulering van de cannabismarkt, mocht onze nationale drugscommissaris Ine Van Wymersch in Humo nogmaals haar oordeel geven over het Belgische cannabisbeleid en het volgens haar moreel problematische gedrag van de individuele cannabisconsument.

“Als iemand in zijn tuin een joint rookt, is dat voor mij moreel problematisch omdat die joint van een criminele organisatie komt, maar het zal de maatschappij niet ontwrichten.”

Onze drugscommissaris is duidelijk niet op de hoogte van wat de Vlaamse vervoersmaatschappij De Lijn zoal mogelijk maakt om toch niet afhankelijk te zijn van een criminele organisatie. Onze Vlaamse trots wat betreft het openbaar vervoer biedt immers de mogelijkheid rechtstreeks naar Tilburg te reizen om daar vervolgens in een coffeeshop gereguleerde cannabis aan te kopen. Nog eenvoudiger is natuurlijk gebruikmaken van zon, aarde, regen en wat geduld.

“Maar als je cannabis legaliseert, moet je de lijn doortrekken: dat betekent dat je als overheid de hele keten in handen moet nemen en legaal cannabis moet produceren. Niet zoals in Nederland dus, waar niet gerept wordt over de herkomst van de cannabis in de coffeeshops.”

Dat onze drugscommissaris na een jaar in haar functie nog niet volledig mee is met de ontwikkelingen in Nederland, blijkt duidelijk uit bovenstaande. Het schijnt haar immers te zijn ontgaan dat bij onze noorderburen een experiment aan de gang is om juist de productie en levering aan coffeeshops te reguleren. Het wordt dus hoog tijd dat ze eens zo’n bus naar Tilburg neemt om er een coffeeshop te bezoeken.

“Maar de cannabis die je als overheid op de markt kunt brengen, zal nooit zo sterk zijn als het spul dat illegaal te koop is. Want de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) zal dan een maximaal THC-gehalte moeten bepalen dat de gezondheid niet schaadt: dat zal nooit voldoen aan wat cannabisgebruikers vandaag willen.”

Dat ze daarnaast nog eens niet op de hoogte is van wat er dan juist in zo’n coffeeshop verkocht wordt, mag bij deze ook duidelijk zijn. In Nederland is er net als in Canada, Malta en binnenkort Duitsland immers geen sprake van een beperking in het THC-gehalte in de verkochte cannabis. Dit alles dan nog eens zonder dat de WHO hier een uitspraak over heeft gedaan.

“Bovendien zullen we de plantages van de overheid ook moeten beveiligen, want de illegale markt zal ons niet rustig cannabis laten telen.”

Natuurlijk hoort bij een betoog zonder enige onderbouwing ook de nodige afschrikkingsretoriek. Want wie wil er immers na dit te lezen nog een cannabiskwekerij in zijn of haar achtertuin? Ik stel me tevens de vraag hoe het de dag van vandaag zit met pakweg het beveiligingsniveau van de Belgische abdijen en brouwerijen.

“Ik zou mijn dochter uitleggen dat het niet goed is voor haar gezondheid, dat het illegaal is en dat ik niet graag heb dat ze het doet. En als mijn zoon morgen dronken achter het stuur kruipt, dan zal hij ook zijn saus krijgen.”

Uiteraard is het goed dat onze drugscommissaris haar dochter wijst op de mogelijke risico’s van overmatige cannabisconsumptie. Dat ze hier het argument van de illegaliteit hanteert, is minder relevant. Haar vergelijking met dronken achter het stuur kruipen, vind ik dan wel eerder moreel problematisch.