Waarom blijft de politieke meerderheid zo stil als het gaat over cannabis?

Terwijl er mondiaal maar ook Europees veel evolueert wat betreft de decriminalisering, legalisering en regulering van cannabis, blijft het in België op maatschappelijk enn zeker op politiek vlak erg stil. Buiten enkele tweets van Bart De Wever om de oorlog tegen drugs onvermindert voort te zetten en de legalisering van cannabis in Canada als voorbeeld te gebruiken om toch maar te blijven vasthouden aan een verbod en dit te zien als “une fausse bonne idée”
Ook over de evoluties in Luxemburg, waar thuisteelt gelegaliseerd zal worden, heeft hij een duidelijk standpunt.
De onderbouwingen van deze standpunten zijn op zijn minst gezegd magertjes te noemen.

Vreemder is het echter dat de partijen van de meerderheid met betrekking tot de Europese ontwikkelingen geen standpunt durven innemen. Nochtans zei Vooruit voorzitter Conor Rousseau in 2019
duidelijk voorstander te zijn van een regulering van cannabis. De huidige federale minister van justitie Vincent Van Quickenborne was 20 jaar geleden zelfs bereid om een joint te roken in de senaat.
Nu blijft het van uit die hoek echter stil, wat erg vreemd is gezien de ontwikkelingen over de grens. Als het gaat over regels rond mondmaskers, sluitingen van winkels en dergleijke kijken politici naar de buurlanden en de rest van de wereld. Echter wanneer het gaat over het beleid met betrekking tot cannabis bestaan de landen rondom ons schijnbaar niet. Nochtans heeft voormalig eerste minister Verhofstadt een optrekje in wat de opkomende hennep regio van Italië aan het worden is.
Dat men niet kijkt naar een land waar je meestal met het vliegtuig naartoe moet is nog enigsinds te begrijpen. Maar het politiek negeren van wat er in de buurlanden Luxemburg en Duitsland gaande is, is op zijn minst gezegd vreemd te noemen. Dan spreek ik nog niet over hoe een Franse senator onze huidige minister van justitie Vincent van quickenborne onlangs naar de kroon stak.

Je zou kunnen zeggen dat de minister van volksgezondheid zijn handen vol heeft met de coronacrisis. Maar het gaat hier om een pandemie, dus wereldwijd, waarbij andere landen bijvoorbeeld Zwitserland, Malta en Italië kunnen politici deze twee thema’s schijnbaar toch goed combineren.

De Belgische politici blijven intussen rustig ouderwets gedogen en sluiten de ogen voor de evoluties in de landen rond om ons. Maar ze sluiten ze ook voor de binnenlandse ontwikkelingen, tenzij je Limburg al tot het buitenland gaat rekene. Want daar werd begin oktober de eerste veroordeling uitgesproken voor een bende die synthetische Cannabinoïde verhandelde. Deze kan dan bijvoorbeeld op gewone hennep gesprenkeld worden. In Duitsland worden al 38 overlijdens aan het gebruik van dit soort van synthetische Cannabinoïde gelinkt. Misschien is dat de reden waarom het onderwerp een thema vormt in de regeringsonderhandelingen bij onze Oosterburen en tevens misschien het antwoord op de vraag: Er moeten eerst doden vallen vooraleer de Belgische politiek het stilzwijgen doorbreekt en zijn verantwoordelijkheid neemt.